Systemy alarmowe
Jakie urządzenia są potrzebne? Typowe SSWiN składają się z centrali alarmowej, czujek i detektorów, sygnalizatora, zwykle także z urządzeń przekazujących informacje o stanie systemu (komunikatorów) za pomocą sieci telefonii stacjonarnej (dla komórkowej (moduły GSM), Internetu (komunikatory TCP/IP) albo fal radiowych na odległość kilkunastu kilometrów (radiopowiadomienie). Możliwe jest też zastosowanie radiolinii do zdalnego włączania i wyłączania stanu czuwania alarmu pilotem. Często stosowane są również przyciski napadowe, które umożliwiają mieszkańcom wywołanie alarmu w chwili, gdy poczują się zagrożeni.
Czujki ruchu i nie tylko
Wzbudzenie alarmu następuje w wyniku wykrycia intruza przez czujkę. Najczęściej stosowane są pasywne czujki podczerwieni (PIR) reagujące na zmiany natężenia promieniowania cieplnego oraz czujki dualne, w których jest dodatkowo detektor mikrofalowy (MW).
Podwójna detekcja (PIR + MW) pozwala wyeliminować fałszywe alarmy spowodowane zmianami temperatury w pomieszczeniach z klimatyzatorami, piecami czy kominkami. Wzbudzenie alarmu następuje w wyniku wykrycia ruchu przez którąś z czujek w jej polu widzenia. Mogą zatem chronić pomieszczenia, w których nikt nie powinien przebywać.
Ochrona obwodowa
Żeby alarm nie tylko chronił dom podczas nieobecności mieszkańców, ale także dawał im poczucie bezpieczeństwa, kiedy w nim są, stosuje się tak zwaną ochronę obwodową. Zwykle zabezpiecza się linię przebiegającą przez okna i drzwi zewnętrzne – odpowiednie są do tego czujki magnetyczne (kontaktrony) reagujące na ich otwarcie, które skutkuje przerwaniem obwodu elektrycznego. Ich uzupełnieniem mogą być czujki wibracyjne wychwytujące drgania charakterystyczne dla prób sforsowania drzwi lub okien, do których się je mocuje, ewentualnie czujki reagujące na dźwięk tłuczonego szkła.
Czujki mogą być zintegrowane – jedno urządzenie jest wtedy jednocześnie czujką magnetyczną i wibracyjną bądź czujką ruchu i stłuczenia szyby.
Ochrona wokoł domu
Chroniony może być też teren wokół budynku. Stosuje się do tego aktywne bariery (tory) podczerwieni – nadajniki wysyłające wiązki promieniowania podczerwonego w kierunku odbiorników, które mogą być od nich oddalone nawet o 50 m. W szczególnych przypadkach w systemie alarmowym mogą się znaleźć jeszcze czujki specjalnego przeznaczenia, na przykład maty naciskowe reagujące na próbę podniesienia wartościowego przedmiotu.
Centrala alarmowa
Jest mózgiem systemu – odbiera sygnały z czujek, detektorów i przycisków, przetwarza je, sygnalizuje ich stan, a kiedy alarm jest uzbrojony, uruchamia sygnał alarmowy. Może też inicjować transmisję informacji o zdarzeniu. Bardziej zaawansowane modele central mają dodatkowe funkcje:
- obsługę i programowanie za pomocą dołączonego komputera albo telefonu,
- pamięć zdarzeń umożliwiającą sprawdzenie, kiedy alarm był włączany i wyłączany, kiedy nastąpiło jego wzbudzenie i jaka czujka to spowodowała,
- powiadamianie o zadziałaniu alarmu na wprowadzony do pamięci centrali numer telefonu,
- samokontrola centrali (autodiagnostyka) i informowanie o usterkach systemu.
Zasilanie systemu
Centrala, a wraz z nią cały system alarmowy, jest oczywiście zasilana energią elektryczną. Żeby awaria zasilania nie spowodowała natychmiastowego unieruchomienia systemu, wyposaża się ją w akumulator. Alarm w podstawowej wersji obsługuje się za pomocą tak zwanego manipulatora, czyli klawiatury. Umożliwia ona w łączenie i wyłączenie systemu przez w prowadzenie odpowiedniego kodu dostępu oraz programowanie, na przykład wybór czujek, które mają zostać uruchomione. Wyświetlacz manipulatora może przekazywać komunikaty o niedomkniętych drzwiach i oknach, ewentualnie o awariach systemu. W systemie może być kilka manipulatorów – w każdym z miejsc, w których uzbraja się alarm, czyli oprócz głównego wejścia na przykład w garażu albo w sypialni.
Masz pytanie?
Zadzwoń do nas
Jeżeli masz pytanie dotyczące naszej oferty, interesuje cię wybrane rozwiązanie nie czekaj, zadzwoń do nas a my udzielimy Ci wyczerpującej odpowiedzi. Możesz również napisać na adres: biuro@acdc.bielsko.pl